Zapora wodna na Jeziorze Bystrzyckim w Lubachowie.

"Inwestycja ta została zaplanowana w ramach programu przeciwpowodziowej ochrony Śląska, m.in. w następstwie katastrofalnej powodzi z 1897 r. Początkowe projekty z 1907 r. uwzględniały jedynie retencyjną funkcję zbiornika lubachowskiego, jednak skorygowano je, aby móc wykorzystać spiętrzenie wody do produkcji prądu. Tak więc pojemność jeziora zwiększono z 2 do 8 mln m3, a wysokość zapory podwyższono z 22 do 39 m. Zapora została zaprojektowana w oparciu o system prof. Ottona Intzego, wybitnego niemieckiego konstruktora obiektów hydrotechnicznych. O stabilności budowli decydował ciężar masywnej kamienno-betonowej konstrukcji i łukowe wygięcie muru, dzięki któremu jest on ściskany, a nie rozrywany naporem wody. Prace rozpoczęto we wrześniu 1911 r., osadzając fundament na litej skale na głębokości 5 m. Zasadnicze roboty ukończono w 1914 r. Do 1917 r. trwała budowa elektrowni wodnej położonej 900 m od zapory. Podziemny rurociąg średnicy 1,8 m dostarczał wodę do siłowni z trzema turbinami Francisa o łącznej mocy 1,2 MW. Funkcjonująca do dziś elektrownia w Lubachowie jest jednym z cenniejszych zabytków techniki na Śląsku (...)" (W cieniu Wielkiej Sowy: monografia Gór Sowich, Dzierżoniów 2006).

Opis skrzynki pochodzi z serwisu Opencaching.PL.